4 oktober 2013

Onzichtbare koeien

Werelddierendag, voor veel mensen een gelegenheid om de poes met een moot vis te verwennen. Intussen krijgen we ons nationale dier steeds minder vaak te zien.
Het aantal koeien in de wei neemt gestaag af. Nu blijft nog een derde van de koeien op stal, als het zo doorgaat is dat in 2025 bijna de helft. Dat voorspellen onderzoekers van de Wageningen Universiteit in het rapport Grazing in North West Europe, geschreven in opdracht van de internationale dierenwelzijnsorganisatie WSPA.

De prijsopslag van één cent per liter die zuivelcoöperaties voor weidemelk betalen, helpt dus niet genoeg. De boosdoener is de toenemende schaalvergroting. Grote melkveehouders kiezen vaker voor megastallen en minder vaak voor begrazing. Het is dezelfde spiraal van steeds verdergaande rationalisering en steeds kleinere winstmarges die we kennen van de legbatterijen en de plofkippen. Een gevecht om centen, letterlijk. Zie ook de boze reacties van de landbouwlobby vorige maand over het besluit om een groter deel van de landbouwsubsidies voor agrarisch natuurbeheer te reserveren. Het is nog begrijpelijk ook, want het inkomen van veel boeren staat onder druk. Volgens mij ligt de oplossing niet in de eerste plaats bij subsidieregelingen. Die ligt bij de consument. Als het met scharreleieren is gelukt, dan moet het met weidemelk ook lukken. Wie koeien in plaats van megastallen op het platteland wil zien, let bij de koop van zuivel op een weidemelk-logo.


 

Geen opmerkingen: